Kompot z suszu – ten nieodłączny element wigilijnego stołu, choć nawiązuje do polskiej tradycji, przez lata wywołuje kontrowersję. Jedni go kochają, zaś inni nienawidzą.

Napój ten ma długą historię, sięgającą czasów, gdzie suszenie i wędzenie było jednym z głównych metod konserwacji żywności. W dobie, gdy nie było lodówek i importowanych świeżych owoców, suszenie i wędzenie było najlepszym sposobem na przechowywanie plonów lata i jesieni. Dlatego nie dziwnym jest, że kompot gotowany w środku zimy, był przygotowywany na bazie dostępnych składników. Dodatkowo kompot z suszu miał wymiar symboliczny. Jego składniki miały nawiązywać do cykliczności życia, obfitości ziemi i wdzięczności za plony. W wielu domach podawanie kompotu z suszu było tak samo ważne, jak dzielenie się opłatkiem i nie mogło go zabraknąć na wigilijnym stole.

Choć jest to piękna tradycja, to jednak wędzony aromat w kompocie wigilijnym jest najczęstszym powodem dlaczego współcześnie niezbyt chętnie sięgamy po dolewkę, jeśli w ogóle. Czasy się zmieniły, metody konserwacji żywności również, dlatego dziś nic nie stoi na przeszkodzie, żeby połączyć tradycję z nowoczesnością i przygotować kompot taki, który wszystkim posmakuje. Wystarczy połączyć owoce suszone ze świeżymi, dodać przyprawy korzenne, o których chłop feudalny mógł tylko pomarzyć i na koniec zaakcentować aromatem cytrusów i rozmarynu, który ma lekko żywiczny posmak.

Wystarczy jeden łyk, żeby poczuć magię tradycji, która idealnie wpasowuje się we współczesne kubki smakowe i jednoczy pokolenia. Przepis na wigilijny kompot z suszu w nowej odsłonie znajdziesz poniżej.